Beschrijving
| In opdracht van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties wordt in dit rapport ingegaan op de vraag of de capaciteit van de bouwsector toereikend is om de beleidsambities rond het terugdringen van het woningtekort en verduurzaming van de gebouwenvoorraad te realiseren en welke rol het volledig industrieel bouwen van woningen hierbij kan spelen. Op basis van een historische analyse wordt geïllustreerd dat bouwcapaciteit geen statisch gegeven is, maar dat deze zich dynamisch ontwikkeld door aanpassing van zowel de arbeidsvraag als het arbeidsaanbod. Een belangrijk kanaal vormt het aanbod vanuit de bouwopleidingen. Naast netto zijinstroom vanuit andere bedrijfstakken is de instroom van buitenlandse krachten een flexibel ander kanaal om schommelingen in de arbeidsvraag op te vangen. Op basis van een basisraming en een gunstig herstelscenario wordt inzichtelijk gemaakt dat tot 2030 geen grote arbeidsknelpunten zijn te verwachten. Het beeld wordt anders als de overheid met aanvullend beleid erin slaagt om in korte tijd het aantal gereedmeldingen richting de 100.000 woningen per jaar te brengen en bovendien de ambities rond verduurzaming weet te verwezenlijken. De inspanningen liggen dan fors hoger en zijn dan vergelijkbaar met die in de jaren 2018 en 2019. Bij een meer geleidelijke groei wordt de benodigde extra instroom over meer jaren verdeeld en wordt de opgave beter realiseerbaar. Hoewel het volledig industrieel bouwen van complete woningen door vergaande automatisering tot forse arbeidskostenbesparingen en tijdwinsten leidt, wordt het potentieel hiervan beperkt omdat de ontwerp- en uitvoeringsvarianten niet goed aansluiten bij de kwaliteitseisen van ontwikkelaars, bij de stedenbouwkundige eisen en/of technisch of financieel niet haalbaar zijn voor kleine projecten of hoogbouw.
Dit concludeert het EIB in de zojuist verschenen studie ‘Bouwcapaciteit; Onderzoek naar het potentieel van bouwcapaciteit in relatie tot de woningbouwopgave’. Van het rapport is een PDF beschikbaar. |
